northland

Eindelijk deel 2,

Na 1 week volgt de update van de reis. Voornamelijk het gebrek aan tijd en plaatsen met wifi heeft voor deze vertraging gezorgd evenals het drukke schema. Dat gebrek aan online time heeft toch wel een afkickeffect op de kids.

Zo waar waren we: zondag 1 april, de dag na de bruiloft. Deze staat traditioneel in teken van familie en vrienden.  Weeral eten ( de weegschaal gaat overuren moeten draaien bij terugkomst). Tijdens het eten kon je bowlen (bowls). Niet de bowling die we kennen maar een mix tussen petanque en curling. Iets voor oude mensen en het ging ons wel af :-) . Thuisgekomen heeft Amber en Stuart de vele geschenken en kaartjes vanuit Genk, zijn tweede thuis, kunnen openen. Wie onze Kiwi kent, weet dat dit gepaard gaat met een traantje van geluk. De dag eindigde in het afscheid nemen van de familie van Stuart. Hoe kan het anders; met veel drank en eten natuurlijk!! 

Maandag zijn we de dag gestart met een boottocht naar Rangitoto. Dat is het eiland op de achtergrond van het huwelijk van Stuart en Amber. Het is een beschermd reservaat. De dag begon redelijk stressvol daar de boottocht naar het eiland volgeboekt was. Na wat over en weer gebel hebben we toch tickets kunnen boeken naar het eiland. Het eiland zelf is een mooie mix tussen vulkanisch gesteente en een soort tropische begroeiing, het is tevens een vogelreservaat. Zo konden we van dichtbij een Tui spotten! Na een forse wandeling naar de top van de vulkaan werden we beloond met prachtige uitzichten . In onze afdaling belanden we in vulkanische grotten. Gewoon prachtig!!Bij onze terugkomst hebben we ons gesplitst. Kaat was beloofd te gaan shoppen. Dus de vrouwen namen deze zware taak op hen. De mannen daarentegen mochten genieten van een rustige namiddag (geen vrouwen en doen wat ze willen ;-) ). Volgens hen hebben ze een duik genomen in de pacific!! Meer niet hoor ;-).. Allen moesten we jammer genoeg deze dag afscheid nemen van Brooke. Hier hebben ze nog 2 weken les, nadien pas de paasvakantie. Stuart is haar gaan afzetten op de luchthaven. Even een vader en dochter moment in deze drukke tijd. Gelukkig ziet hij ze binnen 2 weken tijdens onze trip terug. Op de terugweg heeft hij “Fish and chips” meegenomen (de NZ frit met frikandel). Lekker, maar zeker een kilodekker ;-)!!!!

Op Dinsdag begon onze tocht naar het noorden ( in tegenstelling tot bij ons betekent hoe meer naar het noorden hoe warmer ) . De eerste stop was het Kauri museum. De Kauri is na de sequoia de grootste  boom ter wereld. Het museum was top en Breuk was, zoals onze Kiwi altijd zegt:”geloekig”. Alles over kettingzagen, bomen met een doorsnee van wel 250 cm, gum van de bomen, huisjes en machines van de 18de en 19de eeuw, transport in die tijd van zulke bomen,.. . Voor ieder wat wils, zelfs Kaat kon er een eitjes jacht door het museum houden. Eitjes id vorm van een beeld, een bord,.. .  Echt de moeite, want iedereen vond er wel iets wat hem of haar boeide. Dirk echter was enorm geboeid! Wat  moet een broux meer hebben, machines en bomen; het gezelschap genoot mee om hem zo te zien genieten. We namen daar een lunch: meat pies. Een soort combinatie van mattentaart met vlees of andere vulling. Je hoort het al; niet veel groenten bij de typische nieuw Zeelandse eetgewoonten. Nadien zijn we doorgereden naar de nog grootste kauri boom (TANE MAHUTA ) in NZ . Echt imposant en 240 m³ in 1 boom wow. Zoals bij het binnenkomen van Nieuw Zeeland, was ook hier het gebied apart beschermd. Je schoenen diende eerst geborsteld te worden om vervolgens met desinfectans besproeid te worden. Via deze weg blijft het ecosysteem goed in balans! Meer nog; De pachtige Tane Mahuta wordt niet aangetast door andere micro-organismen! Op weg naar onze slaapplaats zijn we nog even gestopt op een wel supermooi strand (zoals we hier echt heel vaak hebben) waar we vlug even in het water gesprongen zijn. Voor de nacht moesten we ons opsplitsen. Familie van Amber, Sarah en Jen, hebben ons voor deze dagen vergezeld. Maar onze airbnb was al vol. Vandaar dat we hen eerst aan een motel af hebben gezet. Prachtig zicht op het geweldige strand!!! Maar wij gingen een nog beter uitzicht krijgen, allé volgens de foto’s!! Onze verwachtingen waren enorm hoog! Maar wat een verrassing. De afslag verklapte al een beetje van ons avontuur. We reden vanaf de weg 1 km omhoog door iets wat op een weg leek. De auto werd door het hoge gras zeker gekuist. Was het gras er niet om door te rijden, dan waren het de 2 stroompjes waar de auto doorheen moest…En de auto raakte vaak de ondergrond. Wat stond ons te wachten??? Uiteindelijk bereikte we een oase van rust. Wel ene waar de tijd was blijven stilstaan, en de insecten ook!! Een stopcontact was niet voorhanden, bereik om te bellen was er niet, stroom zeker niet, een badkuip waar niemand in durfde behalve het ongedierte,… . Gelukkig was er een pizzaoven en veel wijn!! Onze vrouwen zijn netjes gebleven, maar hun voorkeur van slaapplaats was de auto. De eigenaar liep met een petzl rond. Dat heeft de dames in de auto wel een horrorfilm effect gegeven. Het decor was dan ook meer dan aanwezig ;-) … Uiteindelijk hebben we veel gelachen ( mss van miserie of de vele glaasjes) en waren toch wel allemaal blij dat we woensdag aan ons volgend avontuur begonnen. Dit was “A once in a life time experience” zoals de Kiwi zegt!

Dat avontuur was 90 Miles Beach. Een rondleiding naar Cape Reinga . We hadden een super Maori gids, die de hele tijd zelf moest lachen om zijn grappen. Hij had zo'n aanstotelijke lach dat iedereen er blij van werd. We reden eerst langs de oostkant, wat redelijk bochtig was en niet zo goed voor onze Kaat en Sonja ( reisziekte). Cape Reinga was wel heel mooi, het is een heilige plaats voor de Maori. Zij geloven dat hun geesten bij het sterven naar deze lichthuizen afreizen. Tevens is het een plaats waar 2 oceanen elkaar ontmoeten met mooie golven tot gevolg. Onze lunch hadden we in een baai met spectaculaire golven. Waar de mannen en Kaat een vlugge duik namen. In de herfst heb je hier zelfs noot aan een afkoeling. Nadien werden we naar grootte zandduinen vervoerd. Hier konden we vanaf surfen ( kijk zeker eens naar het filmpje ).   Nadien reden we terug over het strand ( dit was een erkende weg met een max. snelheid van 100 km per uur ) maar als je niet van het strand was bij vloed ( 3 uitgangen op 90 km) werd je auto meegesleurd door de stroming. Onze dag eindigde met onze doorreis naar Russell, de eerste hoofdstad van NZ. We hadden wel wat schrik na onze vorige boeking maar dit was wel een fantastisch huis met uitzicht op de baai. Echter geen Wifi! Voor sommige een tegenvaller, voor sommige niet rara!

Donderdag 5 april, 10 uur eerder dan thuis, startte met het vieren van mijn verjaardag. Ik werd in de bloemen gezet en wil via deze weg iedereen bedanken voor alle wensen en kaarten. Ik kreeg een mooie kaart en een tegoedbon voor een duo sprong boven NZ, meer bepaald in Taupo (owv de beste uitzichten in het Noordereiland) . Stuart en Amber vergezelde ons voor een champagne ontbijt! Zij hebben een trouw vandaag en verblijven daarom bij hun familie in Russell. Russel ligt in de Bay of Islands.  Wat een paradijs!!! Allemaal privé stranden, veel eilanden, massa’s vis, dat op zijn beurt grotere vissoorten zoals de orka en dolfijnen aantrekt om hier te verblijven. We hebben dan meteen een excursie geboekt: zwemmen met dolfijnen!! 100% garantie om ze te zien, zwemmen is af te wachten. Iedereen op de boot probeert de eerste te zijn om ze te spotten. Leuk!! Na een goed half uur hadden we onze eerste groep gespot! Super om te zien!! Het was een groep van meer dan 15 dolfijnen. Ze spelen en zwemmen rond je boot. Zwemmen echter zat er niet in. Er zat een jong van 2 jaar en 4 maanden bij. Daar de mama dolfijnen de kleintjes zogen tot 3 jaar, kan je deze beter geen stress bezorgen. En moeders beschermen hun jongen ook, dus gevaarlijk om bij hen te zwemmen. Na vele foto’s en oh’s vaarden we verder. Even later werden slechts enkele dolfijnen gespot!! Tijd om iedereen klaar te maken om in het water te gaan. Deze keer was de situatie heel snel veilig om te zwemmen. Raf, Kaat en Dirk zouden de eerste keer meegaan. Sonja bleef achter voor de foto’s. Jens had jammer genoeg last van bootziekte. Dus geen goed idee om in het water te springen. Bij het in het water gaan hebben ze de dolfijn gezien, maar jammer genoeg moet je super snel zwemmen om ze bij te houden. Dat leukte ze net niet ;-)!! En de laatste sprong uit de boot, ipv erin te stappen, zodat de dolfijn schrok en wegzwom. Een tweede poging werd gedaan, maar zin om te spelen had de dolfijn niet. Het water was 22 graden, maar als je naar onder keek heel donker en eng! Hierna vaarden we nog naar A Whole in a Rock. Tevens het meest noordelijke eilandje van the Bay of Islands. Super om onderdoor te varen. We eindigde onze trip in Paihia. Dit ligt tegenover Russell. We deden de inkopen voor een lekkere BBQ. De ferry back home. En de dag eindigde in een gezellig diner met ons 5 vergezeld met Sarah en Jen, dochter en moeder. Onze laatste avond met hen. Wederom een afscheid.

Vrijdag 6 april. Vlug ontbijt en helaas inpakken!! Ons adembenemend uitzicht vanuit ons terras namen we afscheid van. Amber en Stuart vergezelden ons terug. Ze hadden na de trouw maar een korte nacht gehad, met genoeg alcohol. We zijn met 6 gaan parasailen. Amber blijf aan het strand. En de Kiwi ging ondanks zijn hoogtevrees, mee met ons de lucht in!! Super gedaan Stuart!!! You did it all ;-)!! And again: “A once in a life time experiance”!! Hierna begon de terugtocht naar Auckland. Maar Stuart zou Stuart niet zijn, als hij niet weer “a once in a life time” zou bezorgen. Dus ipv een mooie weg met tankstations, zetten we ons vertrek in op een kiezelweg door de bergen!! Een tiental kilometers later kwamen weer in de bewoonbare wereld en kon de auto, bijna zonder gas, getankt worden. Thuisgekomen; lekkere pasta a la raf gegeten en aan ons blogske beginnen te typen.

Hoop dat het wederom de moeite was voor jullie!!! Voor ons is iedere dag echt AMAZING!!